درباره آزمایشگاه فضایی ونتیان چین چه میدانید؟
تاریخ انتشار: ۲۰ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۹۸۳۴۲۹
چین طی ماههای گذشته اولین آزمایشگاه تحقیقاتی خود موسوم به ونتیان(Wentian) را به فضا ارسال کرد. در این خبر قصد داریم کمی درباره این آزمایشگاه تحقیقاتی توضیح دهیم.
به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از چاینادیلی، ونتیان که اولین ماژول آزمایشگاهی ایستگاه تیانگونگ است، در ۲۴ ژوئیه توسط موشک سنگین باربری لانگ مارچ ۵ بی از مرکز پرتاب ونچانگ پرتاب شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
پنلهای خورشیدی منعطف این آزمایشگاه بزرگترین پنل در نوع خود در چین هستند. زمانی که به طور کامل باز شوند، بیش از ۵۵ متر طول دارند و مساحت آنها نزدیک به ۲۸۰ متر مربع است.
طراح این ماژول گفته است که این ماژول همچنین دارای سه اتاق خواب مجزا و یک بخش مستقل برای بهداشت شخصی است. ونتیان همچنین دارای یک بازوی رباتیک پنج متری است که میتوان از آن برای جابجایی تجهیزات کوچک و متوسط استفاده کرد.
تیانگونگ اکنون دارای چهار بخش است: ماژول اصلی تیانه، آزمایشگاه ونتیان، فضاپیمای باری تیانژو۴ و فضاپیمای شنژو۱۴. در حال حاضر سه فضانورد فضاپیمای شنژو۱۴ که در اوایل ماه ژوئن وارد تیانگونگ شدند، در فضا مستقر هستند.
وزن ماژول تحقیقاتی ونتیان ۲۳ تن و معادل شش فیل بالغ آسیایی است و طول آن نیز ۵۵ متر و قطر آن ۴.۲ متر است. این ماژول دارای هشت کابین علمی است که میتوان به کابین زیست اکولوژی، کابین زیست فناوری، کابین گرانش متغیر، کابین دستکش(glove cabinet)، کابین ذخیره دمای پایین و سه کابین ذخیره اشاره کرد.
از برنامههای تحقیقاتی که قرار است فضانوردان در این ماژول انجام دهند میتوان به آزمایش حیوانات(مگس میوه و گورخرماهی) و رشد گیاهانی مانند رشادی اشاره کرد.
هم اکنون سه فضانورد در ایستگاه فضایی تیانگونگ حضور دارند که چندی پیش نیز فضانوردان ماموریت شنژو ۱۴(Shenzhou ۱۴) چین اولین پیادهروی فضایی را خارج از ماژول جدید این ایستگاه فضایی انجام دادند. چن دونگ(Chen Dong) و لیو یانگ(Liu Yang) یک پیادهروی شش ساعته انجام دادند و بر روی ماژول جدید ونتیان این ایستگاه فضایی کار کردند.
چن دونگ، فرمانده ماموریت شنژو ۱۴ و لیو یانگ، دریچه ماژول جدید ونتیان را در این پیاده روی باز کردند. چن و لیو مجموعهای از فعالیتها از جمله نصب پمپ توسعه یافته ماژول آزمایشگاهی ونتیان که در سیستم کنترل حرارتی این ایستگاه نقش دارد را انجام دادند و علاوه بر آن یک دوربین پانوراما متصل به خارج از ماژول ونتیان را برای ایجاد میدان دید وسیع بالاتر بردند.
این پیادهروی فضایی اولین موردی بود که در آن هوابند جدید و بزرگ ماژول ونتیان مورد استفاده قرار گرفت. پیش از این، پیادهرویهای فضایی تیانگونگ که توسط فضانوردان ماموریتهای شنژو۱۲ و شنژو ۱۳ انجام شده بود، از هوابند تیانه که ونتیان اکنون به آن متصل است انجام میشد. چین در حال حاضر برای پرتاب ماژول منگتیان(Mengtian) که سومین و آخرین ماژول تیانگونگ است، آماده میشود. این ماژول ۵۸.۷ فوتی(۱۷.۹ متر)، تقریبا ۲۲ تن وزن دارد و قرار است در ماه اکتبر پرتاب شود. این ماموریت سومین پرتاب ماژول چین در کمتر از ۱۸ ماه خواهد بود و ایستگاه فضایی T شکل تیانگونگ را تکمیل خواهد کرد. اندازه ایستگاه فضایی تکمیلشده تیانگونگ، به همراه فضاپیماهایی که به آن متصل خواهند شد حدود ۲۰ درصد ایستگاه فضایی بینالمللی خواهد بود.
منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: ونتیان ، چین ، ایستگاه فضایی تیانگونگ
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: ونتیان چین ایستگاه فضایی تیانگونگ ایستگاه فضایی پیاده روی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۹۸۳۴۲۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
زباله فضایی در دام دوربین ماهواره ژاپنی افتاد
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از بی بی سی، این زباله فضایی در حقیقت بخشی از موشکی است که ۱۵ سال قبل در فضا رها شده است.
ابعاد قطعه موشک حدود ۱۱ در ۴ متر با وزن ۳تن است. این نخستین باری است که با یک زباله فضایی به این بزرگی در فضا قرار ملاقات گذاشته می شود. شرکت آسترواسکیل مشغول توسعه کسب وکاری است تا سخت افزارهای زائد و اضافی در مدار زمین را از بین ببرد.
البته این بار زباله فضایی را از بین نمی برد زیرا ماموریت فعلی برای آزمایش حسگرها و نرم افزارهای مورد نیاز برای عملیات های ایمن نزدیک شدن به زباله انجام شده است. اما تلاش برای جذب یک زباله فضایی بزرگ در فضا در چند سال آینده انجام می شود. چالش زباله های فضایی و استفاده متناسب از فضا اخیرا به یک موضوع مهم تبدیل شده است.
از زمان آغاز عصر سفرهای فضایی در سال ۱۹۵۷ میلادی تاکنون انبوهی از زباله ها از پوسته رنگ تا بوسترهای رها شده موشک، در مدار زمین پراکنده شده اند. در این میان قطعات موشک به دلیل حجم شان بسیار خطرناک هستند. بخشی از موشک در تصویر دیده می شود مربوط به وسیله پرتاب H-IIA ژاپن است که یک فضاپیمای سنجش دی اکسید کربن را در ۲۰۰۹ میلادی به مدار زمین برد. بوستر بالایی موشک فضاپیما را به ارتفاع ۶۰۰ کیلومتری زمین رساند. اما در حالیکه برخی از موشک های مدرن تضمین می کنند تمام قطعات آنها پس از پرتاب به زمین بازگردد، این بوستر H-IIA در مدار زمین ماند.
آسترواسکیل ماموریت ملاقات با این زباله را Adras-J نام گذاری کرده است. این ماموریت به وسیله یک فضاپیمای هوشمند انجام می شود که در ۱۸ فوریه ۲۰۲۴ میلادی به فضا ارسال شد.از آن زمان تاکنون ماهواره مذکور به H-IIA نزدیک تر شده است. ماهواره از دوربین ها و الگوریتم های مختلف برای فرایند نهایی نزدیک شدن به زباله استفاده کرده است. البته این عملیات باید با دقت زیادی انجام شود تا ماهواره با بوستر موشک برخورد نکند. کارمندان انگلیسی آسترواسکیل بخش زمینی ماموریت را ساخته اند که در حقیقت همان سیستم های برقراری ارتباط با Adras-J است.
از سوی دیگر مقرهای کنترل پرواز روی زمین در توکیو و آکسفورد شایر انگلیس به طور مداوم ماموریت را رصد می کنند. قرار است در هفته های آینده تصاویری از این زباله ثبت و اطلاعات بیشتری درباره آن مانند شرایط ساختار، نرخ چرخ آن در فضا و محورهای چرخش آن، جمع آوری شود. در این میان ماهواره سعی می کند دور زباله فضایی پرواز کند. در ماموریت های آینده فضاپیمای آسترواسکیل با کمک بازوهای رباتیک زباله را کنترل می کند.
طبق تخمین سازمان فضایی اروپا هم اکنون ۲۲۲۰ قطعه از موشک های مختلف در مدار زمین قرار دارد.
کد خبر 6090551 شیوا سعیدی قوی اندام